Rozdział III
Gdy strażniczki przybyły, do Kondrakaru Wyrocznia medytował, a raczej rozmyślał nad nowym problemem.
-To, co mi mówicie jest dziwne, ale jednak potrafię to wyjaśnić. W pewnym świecie zwanym Tribe zawsze panował spokój i zgoda jednak zapanował tam chaos, przez nowego króla nazywanego powszechnie Mirdon. W tym świecie jest wiele skarbów i bardzo żyzne pola. Mirdon chce jak już się pewnie domyśliłyście wszystko przejąć. Trochę podobna historia jak w Meridianie.
-No, ale co ma to wspólnego z nami.
-Już ci odpowiadam droga Irmo. Fobos w porównaniu z nim to pikuś. A jemu nie wystarczy Tribe, chce zdobyć Kondrakar. Wszyscy są przerażeni, choć próbujemy panować nad strachem. Przez to wasze krople mocy pomieszały się.
-I pewnie temu nas wezwałeś, żebyśmy uratowały Kondrakar i Tribe.
-Zgadza się, Will. Jednak nie od razu, prześpijcie się z tym.
-Dobra dziewczyny przenosimy się na Ziemię.
Czarodziejki wchłonęły swoje krople astralne.
-Mamy szczęście, że wszystko nam wytłumaczył.-Odparła Tarnie.
-Tara dzielisz moc ze mną.
-Corny jak teraz masz jeszcze moją moc to może umiesz latać.
-Nie wiem, nie próbowałam. A do tego jak będę latać rozwalą mi się włosy. Wolę pewnie stąpać po ziemi niż bujać w obłokach.
-I oto nasza sztywna strojnisio-pięknisia-modnisia.
-Irma!
-Co strojnisiu?
-Dziewczyny przestańcie-zaprotestowała Will- trzeba nad tym pomyśleć. Może chce nas sprowokować i zabrać Serce Kondrakaru.
-Will ma rację. Trzeba najpierw poznać jego dokładny plan.
Planowały nie czując, że ktoś je obserwuje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz