Scena 3

Scena 3

Jest ciemno.

Julia: (z ciemności)

Nie opuszczaj mnie 
Ja wymyślę Ci 
Słowa, których sens 
Pojmiesz tylko Ty 
Z nich ułożę baśń 
Jak się serca dwa pokochały 
Na przekór ludziom złym 

Światła się zapalają. Scena jest podzielona na dwie części (mur). Po prawej stronie jest balkon ( na ławce). Romeo wchodzi od lewej strony. Podchodzi do muru. Trzyma linę.

Romeo: No i znalazłem ten mur. (spogląda w górę) O mamo!

Zarzuca linę przez mur. Rozgląda się.

Romeo: Tu jest jakaś bramka. (przechodzi od tyłu parawanu, słychać szeleszczenie gałęzi i liści, i krzyk Romea coraz cichszy a później uderzenie)

Po lewej stronie wchodzą Benvolio i Mercurio.

Benvolio: Romeo! Romeo! Gdzie on znów polazł.

Mercurio: Wiesz, jak znam Zycie od dawna chrapie już w swoim łóżku. A nawet gdyby nie, to po co się męczyć i tak wróci gdy będzie chciał.

Benvolio: Racja, ma swój rozum i z własnej woli nie wskakuje się w kłopoty.

Wychodzą

Po drugiej stronie sceny wyłania się czołgający Romeo. Jest cały w liściach Igach i gałązkach i ma lekko podarte ubranie.

Romeo: Chyba wpakowałem się w kłopoty. (mówi zrezygnowany).  Ale przyszedłem tu po to aby zobaczyć Julię! (mówiąc to wstaje i kuśtyka pod „balkon”)

Na balkon wchodzi Julia.

Romeo: Słyszę coś, to chyba ona. (szepcze)

Romeo podnosi się i wychyla delikatnie głowę na balkon.

Julia: Źle mi (trzyma w ręku plik spiętych kartek)

Romeo: (szepcze) Gada!

Julia: Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo? Bla, bla, bla… (przewraca kartkę) A za to imię które nie jest tobą, zabierz mnie całą. (przyciska kartki do piersi, siadając na krześle) To samo mogła bym powiedzieć dla Romea z sąsiedniego teatru.

Romeo: Wierze ci.

Julia: (przestraszona, wstaje i puszcza kartki) Kim jesteś?

Romeo: ( powrotem siadając) Brzydzę się tym, ale chyba twoim wrogiem.

Julia: Sadząc po głosie, szysze Romea. (podchodzi do krawędzi balkonu)

Romeo: Dosłownie i w przenośni.

Julia: Po co tu przyszedłeś? Jeśli stróż cię znajdzie spędzisz noc za kratkami!

Romeo: Miłość- przyprowadziła mnie tu jak po sznurku.

Julia: Spytała bym czy mnie kochasz, ale znam odpowiedź. Chociaż niczego nie mogę być pewna prócz tego, że kocham cię.

Romeo: Mogę przysiądz…

Julia: Lepiej nie…

Reżyser1: (z za kurtyny) Julio, zaraz zacznie się spektakl! Chodź już!

Julia: Musze iść. Dobranoc!

Romeo: Dobranoc…

Julia ma zamiar wychodzić, w pewnym momencie odwraca się/

Julia: Romeo, jesteś tam?

Romeo: No.

Julia: Spotkajmy się.

Romeo: Jasne, tylko gdzie i kiedy?

Julia: Jutro o 9 przyjdzie do ciebie moja przyjaciółka. Przemyślę wszystko i zdecyduję, a ona ci to przekaże.

Romeo: Więc czekam.

Julia wychodzi. Światła gasną.